Στην Κυρά του Πόντου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων για την Παράκληση της Θεοτόκου

Τη Δευτέρα 8 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκό­να σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορη­θεῖσαν ὑπό τοῦ ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου».

Ἐνώπιον τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἱστορη­θείσης, κατά τήν παράδοση, ὑπό τοῦ ἀποστόλου Λουκᾶ, ἐνώπιον τῆς περιπύστου καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σου­με­λιώτισσας, ψάλαμε καί ἀπόψε τήν Ἱερά Παράκληση πρός τήν Πανα­γία Μητέρα μας, ἐδῶ στό ὄρος Βέρμιο καί στό Πανελλήνιο Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας τῆς Σουμε­λᾶ, ὅπου φυλάσσεται ἡ εἰκόνα της ὡς ἀνεκτίμητο κειμήλιο καί ἱερό θησαύρισμα, ὄχι μόνο τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς ἱστορίας τοῦ Πο­ντι­ακοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Γένους μας.

Συνεχίζοντας τήν εὐσεβῆ παρά­δοση τῶν πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι ἐπί αἰῶνες κατέφευγαν στή χάρη τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Σουμε­λιώ­τισσας Παναγίας καί τήν ἱκέτευαν νά τούς προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς, τήν παρα­κα­λέσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε μέ συνο­χή καρδίας γιά ὅ,τι ἀπασχολεῖ καί προβληματίζει τόν καθένα μας στήν προσωπική του ζωή, ἀλλά καί γιά ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς ἀνησυχοῦν στή δύσκολη αὐτή κα­μπή τῆς ἱστορίας, στήν ὁποία βρί­σκεται ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος.

Τήν ἱκετεύσαμε μέ τή βεβαιότητα ὅτι Αὐτή γνωρίζει τόν κλύδωνα πού προκαλοῦν οἱ πειρασμοί στή ζωή μας, γνωρίζει τή θλίψη πού δημιουργοῦν οἱ ἀδικίες καί οἱ συ­κο­φαντίες, τίς ὁποῖες ὑφιστάμεθα ὡς πρόσωπα καί ὡς ἔθνος, ἀλλά τήν ἱκετεύσαμε καί μέ τήν πίστη ὅτι ἀκούει τά ταπεινά ψελλίσματα τῶν καρδιῶν μας. Διότι τά ἀπειρά­ριθμα θαύματα, τά ὁποῖα ἐπετέλεσε γιά χάρη μας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος στό πέρασμα τῶν αἰώνων, ὑπερβαί­νουν κάθε ἀν­θρώπινη προσδοκία καί ἐπιθυ­μία.

Ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες ὧρες τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ Γένους μας, ἀκόμη καί στίς φοβερές ἐκεῖ­νες ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες οἱ πα­τέρες καί οἱ μητέρες μας ἐξανα­γκάσθηκαν μέ βίαιο, ἄδικο καί ἀπάνθρωπο τρόπο νά ἐγκατα­λεί­ψουν τά σπίτια τους, νά ἐγκατα­λεί­ψουν τίς πατρογονικές τους ἑστί­ες στόν Πόντο, τήν Καππα­δο­κία, τή Μικρά Ἀσία καί τήν Ἀνατο­λική Θράκη καί νά βρεθοῦν πρόσφυγες, ἀναζητώντας μέσα ἀπό δύσβατα μονοπάτια καί ἀτελείωτες κακου­χίες σέ στεριά καί θάλασσα μία νέα πατρίδα, εἶχαν τήν ἐλπίδα τους στήν Παναγία Παρθένο.

Ἤξεραν ὅτι εἶχαν τήν Παναγία ὁδηγήτρια καί ἀντιμετώπιζαν τήν ταραχή τῶν κυμάτων τοῦ πελά­γους μέ τή σκέψη ὅτι τό πέλαγος τῆς δικῆς της ἀγάπης εἶναι ἀνε­ξάντλητο, καί ἡ κραταία προστα­σία της μπορεῖ νά τούς σώσει καί νά τούς ὁδηγήσει στό γαλήνιο λιμά­νι τῆς σωτηρίας τους.

Μέ τήν ἴδια πίστη καί τήν ἴδια βεβαιότητα στρεφόμεθα καί ἐμεῖς πρός τό σεπτό καί ἱερώτατο πρόσω­πο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τό ὁποῖο ὁ θεοκίνητος χρωστήρας τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἀποτύπωσε μέ μοναδικό τρόπο, καί τήν παρα­καλοῦμε καί τήν ἱκετεύουμε καί τῆς ἐμπιστευόμεθα τίς ἀνησυχίες μας καί τίς μέριμνές μας.

Ἰδιαιτέρως φέτος, πού συμπλη­ρώ­νονται ἑκατό χρόνια ἀπό τή θλι­βερή ἐπέτειο τῆς Μικρασιατι­κῆς καταστροφῆς, καί σύσσωμος ὁ Ἑλ­ληνισμός τιμᾶ τή μνήμη τῶν χιλιά­δων ἀθώων θυμάτων καί τοῦ ἀφα­νισμοῦ ἑνός ὁλόκληρου πολιτι­σμοῦ, τόν ὁποῖο δημιούργησε τό ἑλ­ληνικό πνεῦμα καί ἡ χριστιανι­κή πίστη·

ἰδιαιτέρως φέτος, πού ἀνόσιες διεκδικήσεις ἐγείρονται καί προω­θοῦνται μέ ἀσύστολο θράσος καί ψευδῆ ἐπιχειρήματα, ἐνῶ συγχρό­νως βεβηλώνονται τά ἱερά τοῦ Γένους μας καί μνημεῖα τῆς παγκό­σμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς ἀπό κάποιους πού μέ προκλητικό τρόπο τά σφετερίζονται καί τά χρη­σιμοποιοῦν καταχρηστικά, προ­κειμένου οἱ ἐμπνευστές τους νά κάνουν ἐπίδειξη ἰσχύος μέ θρη­σκευτικά δῆθεν φληναφήματα, ἐμεῖς προστρέχουμε μέ ἀκόμη μεγαλύτερη θέρμη καί ἀκράδαντη πίστη στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν πρόσφυγα, τή Σουμελιώτισσα, καί ἐπαναλαμβάνουμε μέ ἀπόλυτη βε­βαιότητα τήν ὁμολογία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, λέγοντάς της: «Ἄλα­λα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτή».

Ναί, τό πιστεύουμε ὅτι ἡ Ὑπερα­γία Θεοτόκος, ἡ ἀκοίμητη προστά­τις τῶν Ὀρθοδόξων καί Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, μπορεῖ, καί σήμερα καί πάντοτε, νά καταστήσει τά φλύ­αρα χείλη τῶν ἀσεβῶν, πού ὄχι μόνο δέν προσκυνοῦν τή σεπτή της εἰκόνα ἀλλά καί τήν προσβάλλουν καλύπτοντάς την, γιατί τούς ἐνο­χλεῖ, μπορεῖ νά τά καταστήσει ἄλα­λα γιά χάρη τῶν εὐσεβῶν τέκνων της, γιά χάρη μας.

Χρειάζεται ὅμως καί ἐμεῖς νά τήν παρακαλοῦμε «ὅλῃ ψυχῇ καί δια­νοίᾳ καί καρδίᾳ» ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυ­γού­στου, πού εἶναι ἀφιερωμένες στήν Παναγία Παρθένο, ἀλλά καθημε­ρι­νά καί σέ ὅλη μας τή ζωή.

Χρειάζεται νά τήν παρακαλοῦμε ὄχι βιαστικά καί ἐπιπόλαια τήν ὥρα τῆς ἀνάγκης, ἀλλά μέ βαθειά πίστη, ἡ ὁποία θά ἐκφράζεται μέ τή ζωή μας, πού θά πρέπει νά εἶναι ὅπως καί ἡ δική της, σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της.

Χρειάζεται ὅμως καί ὑπομονή, γιατί Ἐκείνη γνωρίζει καλύτερα πότε εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα γιά νά ἐπέμβει καί νά μᾶς βοηθήσει.

Ἐμεῖς ἄς παρακαλοῦμε τήν Ὑπε­ρα­γία Θεοτόκο, τή Σουμελιώτισσα, καί ἄς ἔχουμε ἀπό­λυτη ἐμπιστοσύνη ὅτι ἡ ἀγάπη της δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ, ἀλ­λά θά μᾶς σώσει μέ τίς πρεσβεῖες καί τή χάρη της.